Home
De zoete smaak van een kleine rijpe ananas vergeet je niet meer. Het zelfde geldt voor de vriendelijke en respectvolle contacten met de bewoners van Bangladesh.
Mijn eerste reis in dit fascinerende land begon in de hoofdstad Dhaka. Een stad met meer dan 10 miljoen inwoners. Een permanente verkeerschaos, een concert van beschaafde maar duidelijke claxons die iedereen die dit zelf heeft ervaren bij het lezen van deze zin opnieuw hoort!
Vanuit Dhaka via de weg en een binnenlandse vlucht naar Sundraban. De mangrove bossen en eindeloze witte stranden met sporen van de bengaalse tijger naast de voetafdrukken van een slipper geven een blik in een wereld die blijft verbazen.
De stammen in de Hills , de Tripura, Bawm en de Marma, in het zuidoosten van Bangladesh leven in kleine groepen. Het voortzetten van de tradities en het handhaven van hun religie is een moeizame strijd in de huidige samenleving. Toch worden deze stammen langzamerhand beter geaccepteerd.
In Chittagong vinden werkzaamheden plaats met betrekking tot de recycling van tankers and carriers. De arbeidsomstandigheden zijn indrukwekkend. In onze westerse maatschappij is dit bijna niet voor te stellen. Duizenden mensen vinden hier hun inkomen.
De confrontatie met grote armoede en de enorme fijne contacten heeft mij gegrepen en dat is de reden dat ik besloten heb zelf in aktie te komen. Op kleine schaal probeer ik kinderen te ondersteunen en te begeleiden met studie en opleiding. Op weg naar een betere toekomst.
Barca Nova, 22 juni 2009 Hubert Koekenberg
Ekta Anarosh foundation 2021. All rights reserved.